Statements zoals in het huis van Mirjam en René
heb ik eigenlijk zelden of nog nooit zo gemaakt,
dus het was voor mij superlekker, gewoon…
kicken.
Wat ik persoonlijk heel leuk aan dit huis
vond, het is echt een klassieke beletage,
dus je gaat de trap op,
je komt eigenlijk op een half hoog de
woonkamer en de keuken en de eetkamer binnen.
Dan ga je in het achterhuis via de
oude ensuite deuren weer naar beneden
en in het souterrain had je dan de drie slaapkamers.
Voor mij was het eigenlijk meteen al een uitgemaakte
zaak dat er achterin het huis een zithoek moest komen
en voor een eethoek.
En waarom?
Qua ruimte.
Kon achter gewoon iets meer, iets meer mensen kwijt
en dat wilde ik wel heel erg graag.
Zo’n lichte eiken vloer vind ik altijd zo’n fijne basis.
Is heel neutraal, maar toch heel warm.
Mirjam en René zijn dol op Italië, dus daarom
heb ik gekozen voor een Toscaans landschap
van klassieke schilder Hendrik Voogd en dit
schilderij dat leende zich er zo goed voor.
Gewoon een knop in zijn hand laten draaien
en Mirjam haar laptoptas hing daar gewoon heel parmantig te hangen.
Kijk de tafel wilde ik echt laten blenden
met het interieur.
Zwart, groen, donker.
Wel een houten blad, maar met een donkere nerf.
Dan vind ik het wel heel belangrijk om met
de stoelen te vlammen.
Als die er heel optimistisch uitzien,
dus oranje, groen, hout.
Om een voorwaardige zithoek te maken kon ik
een drie-en-een-halfzitter tegen de muur zetten,
naast de ensuite deuren.
Maar om echt een hoek te maken moest ik ook
een bank dwars op de wand zetten.
Nou, om dat geheel niet zeg maar te veel af te sluiten heb ik die bank, die ik dwars op de muur heb gezet,
alleen maar een rechter arm en leuning gegeven,
zodat het hele gebeuren een beetje open bleef richting de openslaande deuren naar het balkon.
Ik vind het heel vaak prettig om een soort
eenheid in een huis te creëren,
dus daarom had ik de hulptroepen geadviseerd;
we schilderen de wanden beneden in exact dezelfde kleuren als boven.
Waardoor je dat gevoel van dat hotelachtige
beneden ook helemaal tegen kwam.
De studiehoek is vaak toch het
ondergeschoven kindje van het interieur.
In Rotterdam zie je dat dat echt niet nodig is.
Je kunt ook daar een statement maken met kleur
of een enorme blow-up op de muur.
Wat ik persoonlijk heel leuk aan dit huis
vond, het is echt een klassieke beletage,
dus je gaat de trap op,
je komt eigenlijk op een half hoog de
woonkamer en de keuken en de eetkamer binnen.
Dan ga je in het achterhuis via de
oude ensuite deuren weer naar beneden
en in het souterrain had je dan de drie slaapkamers.
Voor mij was het eigenlijk meteen al een uitgemaakte
zaak dat er achterin het huis een zithoek moest komen
en voor een eethoek.
En waarom?
Qua ruimte.
Kon achter gewoon iets meer, iets meer mensen kwijt
en dat wilde ik wel heel erg graag.
Zo’n lichte eiken vloer vind ik altijd zo’n fijne basis.
Is heel neutraal, maar toch heel warm.
Mirjam en René zijn dol op Italië, dus daarom
heb ik gekozen voor een Toscaans landschap
van klassieke schilder Hendrik Voogd en dit
schilderij dat leende zich er zo goed voor.
Gewoon een knop in zijn hand laten draaien
en Mirjam haar laptoptas hing daar gewoon heel parmantig te hangen.
Kijk de tafel wilde ik echt laten blenden
met het interieur.
Zwart, groen, donker.
Wel een houten blad, maar met een donkere nerf.
Dan vind ik het wel heel belangrijk om met
de stoelen te vlammen.
Als die er heel optimistisch uitzien,
dus oranje, groen, hout.
Om een voorwaardige zithoek te maken kon ik
een drie-en-een-halfzitter tegen de muur zetten,
naast de ensuite deuren.
Maar om echt een hoek te maken moest ik ook
een bank dwars op de wand zetten.
Nou, om dat geheel niet zeg maar te veel af te sluiten heb ik die bank, die ik dwars op de muur heb gezet,
alleen maar een rechter arm en leuning gegeven,
zodat het hele gebeuren een beetje open bleef richting de openslaande deuren naar het balkon.
Ik vind het heel vaak prettig om een soort
eenheid in een huis te creëren,
dus daarom had ik de hulptroepen geadviseerd;
we schilderen de wanden beneden in exact dezelfde kleuren als boven.
Waardoor je dat gevoel van dat hotelachtige
beneden ook helemaal tegen kwam.
De studiehoek is vaak toch het
ondergeschoven kindje van het interieur.
In Rotterdam zie je dat dat echt niet nodig is.
Je kunt ook daar een statement maken met kleur
of een enorme blow-up op de muur.